Άρθρο ενημέρωσης κι όχι προβατοποίησης

Κι αυτός ο Κωνσταντακόπουλος, καλά τα λέει.......
Θέλω να πω, ταιριάζουν με τη λογική μου. Η οποία μου λέει ότι όντως η προδοσία κατά της Ελλάδος (όπως πάντα) γίνεται από μέσα. Συμμετέχουν οι γνωστοί άτολμοι, ανίκανοι, μειοδότες πολιτικοί μας + έναν ακόμα. Όπου ακούς να σε εκθειάζει ο αρχηγός των κερδοσκόπων δανειστών, κράτα ....διαβατήριο! Ο λαός ως πρόβατο, κάθεται αποχαυνωμένος, διστάζει να αυτοκτονήσει μεν, αλλά ούτε και να αντιδράσει κάπως αλλιώς, αφού του "την είπαν" πλέον με τη φάση των αγανακτισμένων. Η συνδικαλοτεμπελαρχία μαλώνει στα γραφεία των κοινωνικών εταίρων για τα ψίχουλα, οι μικρομεσαίοι βουλιάζουν, η άρχουσα (πώς το 'λεγε ο Καραμανλής;) συμπαρίσταται !!!!!
Και οι άλλοι οργανώνουν βιώσιμες συμφωνίες, όρους στα αγγλικά δίκαια, οριστικοποίηση της μη-επιστροφής της Ελλάδας ποτέ σε αγορές, σε ανάπτυξη, σε κοινωνικές δομές κράτους πρόνοιας ή ευημερίας. Πώς το λέει ο κυρ-Δημήτρης;;; "......Σημαίνει πλήρη νομική κατοχύρωση της μετάβασης πάσης ελληνικής περιουσίας στην ιδιοκτησία τους. Σημαίνει δυνατότητα αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ χωρίς συνέπειες για τις αξιώσεις των πιστωτών από τη χώρα......"
Αυτό!
Δεν είμαστε λαός, δεν είμαστε έθνος, είμαστε δωσίλογοι, είμαστε Εφιάλτες. Η "Καθημερινή" μας προπαγάνδα μας κάνει να τα ξεχνάμε. Δεν πειράζει, όταν έρθει η ώρα θα το καταλάβουμε. Όσοι το καταλάβουν, ακόμα και τότε!

Δυο τραγούδια

Αφιερωμένα στον Πατέρα μου, Θανάση. Μεγάλη ψυχή! Αν ήταν τα πράγματα αλλιώς, αυτά θα του έπαιζα σήμερα.....
Χρόνια Πολλά Μπαμπά!!!

 Τσιφτετέλι με τα όλα του!!! Σκυλάδικο αρχές του '80, Ινδία, Μενιδιάτης φουλ, Johny με πάγο, J&B για πιο πλέμπα, Ζέρβας στο βιολί (και σύνθεση). Ήθελα να βάλω το πιο αγαπημένο του "Πού πήγαν τόσοι άνθρωποι πού πήγαν, τι πήρανε μαζί τους όταν φύγαν", αλλά δυστυχώς δεν το βρήκα. Δεν πειράζει, και με αυτό γίνεται η δουλειά!!

Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος (Υποκρίνεσαι, τραγούδια μεταξύ άλλων και του Πολυκανδριώτη-Πάριου), αγοράστηκε πάραυτα και μπήκε στο σπίτι σαν τα Βάγια, σαν τη λαμπάδα της Ανάστασης. Ιεροτελεστία!!!. Έμπαινε ο δίσκος στο πικαπ, κλείναν τα πάντα, ραδιόφωνα, κουζίνες, πλυντήρια, στόματα και έπαιζε Στράτος!!!! Ακρόασις...........
Λάθη που κάνει η ζωή.............


Α ρε πατέρα, μεγάλη ζημιά πάθαμε.

Erst wägen, dann wagen

Αυτό που αρχικά μοιάζει δύσκολο, στο τέλος καταλήγει αστεία εύκολο κι αυτό που υπολόγιζες γρήγορο κι άμεσο, γίνεται σισύφειο έργο, βουνό! Tο κλειδί είναι στην απόφαση ή στην τόλμη. 
Wer nicht wagt, der nicht gewinnt. 
Βέβαια υπάρχει και το Erst wägen, dann wagen. Ε τελικά νομίζω ότι αυτό έκανα εγώ τον προηγούμενο μήνα, αυτή ήταν η trial period.

Άλλο κλειδί, είναι αυτό που λένε ως το καλύτερο ντόπινγκ του εγκεφάλου. Αν θες να κάνεις τον οποιονδήποτε (παιδί, νέο, γέρο) να μάθει το οτιδήποτε, πρέπει να ενσωματώσεις το καλύτερο νευροβιολογικό κίνητρο: Begeisterung!!!! Η μιζέρια κλείνει τα κυκλώματα των νευροδιαβιβαστών και η (θετική ενέργεια να την πω;) έξαψη τα ανοίγει διάπλατα. Οι σφιχτοί στη ψυχή άνθρωποι,θα ονομάσουν έναν ενθουσιασμό άνευ λόγου και αιτίας ως απλή αφέλεια ή τρέλα. Δυστυχώς όμως (ή κι ευτυχώς) πρέπει να υπάρχει παντού στη ζωή, ώστε τα σχέδια μας να έχουν μαγιά, που θα φουσκώσει και θα φουσκώσει και θα γίνει όχι απλή φούσκα, αλλά περιεχόμενο και ουσία.

Ο ενθουσιασμός συχνά είναι σε βάρος του ζυγίσματος, του μετρήματος. Προσπαθείς να δεις πιο αντικειμενικά τα νούμερα, τις διαστάσεις, αλλά αυτή η χαρά, η απογείωση σε κάνει και υπερβάλλεις. Αν πάλι πας πιο ορθολογιστικά, πιο ψυχρά υπολογιστικά, μεζούρα και χαρτί, τόσο το λάδι, τόσο το ξύδι, χώρι που χάνεται η μαγεία (και μένει η μαγιά!) είναι και το ότι μετά μένουν τα νούμερα να σε κοιτούν σα χαζά, χωρίς την όρεξη, χωρίς τη διάθεση, χωρίς την ψυχή. 

Αυτό είναι που επιδιώκουμε;; Να χαθούμε σε ένα μέτρημα, σε ένα ζύγι;; Όχι προφανώς για μένα. Για άλλους ίσως οι αριθμοί είναι οι δείκτες ευμάρειας. Πήρα τόσα, πήγα εκεί, χόρτασα τόσα, πήγα με τόσες. ΟΚ, ναι, ίσως το τελευταίο θέλει μια παραπάνω σκέψη. Λοιπόν, για μένα, αυτό που δίνει τον τόνο δεν είναι οι αριθμοί, αλλά ο αέρας, η ατμόσφαιρα. Και πώς μετρά κανείς τον αέρα; Με τον όγκο, σε κυβικά;; Πώς μετράς την ατμόσφαιρα;; Με τις μονάδες πίεσης;; Η πίεση είναι πάντα σχετική. Άλλοτε νοιώθεις να σε πιέζουν κι ας είσαι αγρότης στα λιβάδεια, κι άλλοτε μέσα στο κελλί (του μοναχού) έχεις όλο το Σύμπαν στη ματιά και την προσευχή σου. Η ατμόσφαιρα είναι το αιθέριο εκείνο περίβλημα, που όπου κι αν βρίσκεσαι, σε ανυψώνει. Σου δίνει την ώθηση κάτω από τις φτερούγες σου και αισθάνεσαι ακόμα και σε κλειστά συστήματα μια αίσθηση ελευθερίας δυνατοτήτων. 
Οι περιβόητες "κανονικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας" είναι για τα βιβλία και τα πειράματα σε εργαστηριακό στείρο κι απομονωμένο περιβάλλον. Εκεί έξω, τίποτε κανονικό δεν υπάρχει. Πλήρης εντροπία. Οι μετρήσεις ρέπουν στο χαοτικό και κάθε προσπάθεια να ελέγξεις τις συνθήκες δε διέπεται από τις δικές ΣΟΥ αρχές, αλλά από αυτές του περιβάλλοντος χώρου. Εξ'ου κι ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη. Οπότε προσπαθείς να βρεθείς σε ένα χώρο, σε ένα περιβάλλον, σε μια ατμόσφαιρα, με αέρα κοντά στη δική σου επιθυμητή πίεση, κοντά στις δικές επιθυμητές συνθήκες. Κρύο, παγωνιά;; In ordnung, αλλά με αντιστάθμισμα στην εσωτερική θερμοκρασία. Ας πούμε, καλή μόνωση και φτηνό φυσικό αέριο. Έντονη πίεση και κατά τόπους βαρομετρικά χαμηλά;; Ναι, αλλά με εκτόνωση και γρήγορη απαλοιφή των βλαβερών τιμών. Όπως όταν ανεβοκατεβαίνεις με βούλωμα/ξεβούλωμα των αυτιών. 


Οι μετρήσεις για τα ιδεατά περιβάλλοντα σταμάτησαν εδώ και καιρό να δίνουν σωστά αποτελέσματα. Αιτία η μόδα του '90: Παγκοσμιοποίηση. Πνίγονται στη Φουκουσίμα, απολύονται στα μαγαζιά της Φρανκφούρτης. Έχει χρήμα ο Νιγηριανός ταξιτζής, τρίβει τα χέρια του ο βενζινοπώλης στη Φλώρινα. Πείνασε ο Κινέζος (όχι για ρύζι!), κόβονται τρία εκατομύρια δέντρα στον Αμαζόνιο, πεθαίνουν 1000 ιθαγενείς εκεί. Τρελά πράγματα!!! Οπότε εσύ διατηρείς ένα μικροπεριβάλλον, ένα μικροκλίμα, που λένε όλοι, το θερμοκηπιοποιείς, το κρατάς σε κάποιο καθεστώς περίπου-αυτονομίας και πας και το βουτάς μέσα στα νερά των Ωκεανών (όχι, δεν πάω ακόμα Αυστραλία!), εκεί όπου οι ατμοσφαιρικές πιέσεις είναι ναι μεν υπερβολικά αχανείς και μεταβλητές, αλλά και μη μετρήσιμες σε επίπεδο διαβίωσης δε. Οπότε αποτελούν και ένα μέτρο-χωρίς-μέτρο. Πώς μετράς το απέραντο;; Πώς ζυγίζεις ένα τόνο ωκεανού ;;; (όπου ωκεανός, ίσον το άγνωστο, το καινούριο, το ασαφές μέλλον).


Στο άγνωστο με βάρκα ένα θερμόμετρο, ένα βαρόμετρο και μια πυξίδα. 
Τα σχέδια όμως χρειάζονται και σχεδία. 
Σχεδίασε, ζύγισε, μέτρησε, καθόρισε, προσανατολίσου, ρίσκαρε. 
Να μην ξεχνάμε βέβαια όμως ότι "....Μέσ' στα πλάνα καθενός, μια πλάνη βρίσκεται πάντα εντός"

Όχι όσα έρθουν κι όσα πάνε, όχι με τη Λάχεση, αλλά με τη διαφυγή από το Χωροχρόνο των Σταθερών Συνθηκών (Ωωωωχ, τι κοτσάνα ήτα αυτή!!! Αυτά παθαίνεις άμα ξεφεύγεις από το μέτρημα. Χάνεσαι!!!!! )

Χαμένος στο μέτρημα και στη μετάφραση, για ακόμα μια φορά